Vandaag in het nieuws: “In 2022 groot personeelstekort in techniek, zorg en onderwijs.” Essentie van het artikel is de constatering dat het aantal banen groeit en het aanbod van opgeleide werknemers te klein is om al die banen te vervullen.
Wat mij opvalt is dat bij de vraagkant bijna uitsluitend wordt gerefereerd aan “de jongeren in opleiding”. Waarom is er niet meer aandacht voor doorstroom van werknemers? Ik zie veel werknemers die niet echt op hun plek zitten, soms zelfs ‘echt niet’. Een vrouw die in de zorg zit omdat dat van huis uit gestimuleerd werd, maar zich eigenlijk niet op haar plek voelt. Iemand die beleidsmedewerker is geworden, want ‘je kon er alle kanten mee op’ en via zijn kinderen ontdekt dat voor de klas staan eigenlijk veel beter bij hem past. Of een financieel consulent die eigenlijk liever actief met zijn handen bezig is. Waarom niet meer focus op deze groep?
Ook onder hoogbegaafden zien we veel mismatches. Specifiek in deze groep geldt dat hoogbegaafden soms competenties ontwikkeld hebben op dingen waar ze van nature helemaal geen energie van krijgen. Door hun intelligentie ontwikkelen zij deze competentie tot een hoog niveau. Dat is verwarrend: ergens (erg) goed in zijn en er toch geen energie uit halen.
Met een analyse van KernTalenten ontdekken we aard, potentieel én intrinsieke motivatie. Een wezenlijk andere benadering dan ‘waar ben je goed in’ en ‘waar krijg je energie van’. Met deze vragen komt vooral de beschreven situatie van hoogbegaafden niet aan het licht. Iedereen die een KernTalentenanalyse heeft gedaan, onderschrijft de kracht van dit nieuwe instrument. Een bijzondere constatering vind ik in een tijd waarin toch veel tools en technieken beschikbaar zijn.
Als we ervoor kunnen zorgen dat mensen gaan doen waar hun hart ligt dan lossen we niet alleen een deel van het geconstateerde probleem op, we krijgen er vooral intrinsiek gemotiveerde medewerkers voor terug. Met alle voordelen die daarbij horen: blije mensen, hogere productiviteit en minder verzuim. Ik hoor regelmatig dat ik dan “niet realistisch ben, want je gooit toch niet ineens je leven helemaal om?”. Dat is ook niet wat ik zeg. Als je je KernTalenten kent, weet je welke richting écht bij je past. En je weet ook welke weg bij jou past om daar te komen. Want ook de manier waarop iemand keuzes maakt, hangt af van de combinatie van zijn KernTalenten. We moeten mensen dus leiden naar de weg die voor hen passend is. Succesvolle praktijkvoorbeelden genoeg inmiddels, dus dat is heel realistisch.
Intrinsieke motivatie kun je niet leren, wèl ontdekken!
